Sander Evers is pelgrim in Rome: wees er voor je dierbaren in het stervensuur, kijk niet in de palm van je hand maar opzij en omhoog
We kijken teveel in de palm van onze hand en hebben geen oog meer voor onze naaste en voor God. Dat is de uitsmijter van zijn bezielde verhaal, Sander Evers als de coördinator van de Friezenkerk in Rome, tijdens het Heilig Jaar. Want zelfs daar lijkt het wel alsof mensen meer gebiologeerd worden door de berichten op hun mobiele telefoon dan door de schoonheid van de Friezenkerk of de heilige deur van de Sint Pieter. We zitten teveel in onze eigen bubbel en hebben geen oog meer voor dat wat ons overstijgt. Natuurlijk begint Sander Evers bij Willibrord, de pelgrim der pelgrims. Op weg gaan betekent loslaten en luisteren naar de stem van je naaste en van de Schepper. Zo is Willibrord op pad gegaan, zo was Sander Evers er voor zijn stervende vader, zo wil hij er ook zijn voor de pelgrims in Rome. En zo was hij er ook voor paus Franciscus, op Eerste Paasdag. Als één van de laatsten zag hij de paus die het Heilig Jaar met pelgrims van hoop zoveel inhoud gaf. De volgende dag, Tweede Paasdag, stierf Franciscus. Op het Hoogfeest van de Verrezen Heer, op het Feest van de stad Rome blies de bisschop van Rome zijn laatste adem uit. Als we ergens hoop uit kunnen putten, dan is dit het: mooier en symbolischer kan een sterven niet zijn. Aldus Sander Evers in de Podcast Kloostergesprekken over pelgrimeren, over Franciscus, over de palm van je hand en over de Schepper van hemel en aarde.
Leo Fijen
