Soms weet je niet goed waar je ‘het’ vandaan moet halen. Wat er bij je opkomt heb al eerder gedaan of geprobeerd. Je voelt en weet dat het goede idee er niet bij zit. Dat kan je dwars zitten – je weet niet meer waar je het zoeken moet. Om woest van te worden, of moedeloos. Je hebt er geen puf meer voor.
Ik heb geleerd dat je in zo’n stemming in kringetjes gaat draaien, de Geest in de weg zit en inspiratie buitensluit. Dat werkt niet. Wat ik moet durven is ‘de zaak’ even loslaten, ruimte geven en me erbij neer leggen dat ik het niet weet. Ik heb ervaren dat als ik het heb opgegeven er beweging komt, als ik stil val het idee gegeven wordt en tot ontwikkeling komt.
Het lijkt wel op zaaien: wat je hebt moet je als het ware ‘weg gooien’. En dan gebeurt het wonder, kiemt het zaad en gaat groeien. Jij mag en kan dan zorgen dat het wat wordt. Geest van vernieuwing en groei.
Pinkstersla
Pinksteren is ook het feest van de eerste oogst. Groene sla laat de groeikracht zien. De rode, witte, gele en oranje kleurtjes (een beetje rommelig, pinksteren is ook chaos) staan voor het vuur van de Geest. Pitten verwijzen naar nieuw begin.
Boodschappen
- kropje mini Romana sla
- stronkje witlof
- rode radicchio
- 2 worteltjes
- 2 radijsjes
- wat veldsla (valeriana)
- 5 kerstomaatjes
- pijnboompitjes, zonnebloempitten, pompoenpitten
- olijfolie
- azijn (met framboosaroma)
- mosterd
- zout, peper, snufje cayenne
Aan de slag
Rooster in een koekenpannetje de pitten en laat ze afkoelen. Was van de sla wat er gewassen moet worden. Snij Romana, witlof en een paar bladen radicchio in lange smalle reepjes. Meng deze door elkaar en schik alles op een bord waarbij de rand vrij blijft. Snij wortel en radijs in plakjes en daarna in reepjes en strooi deze over de sla. Leg op de rand plukjes veldsla en doorgesneden tomaatjes.
Roer dressing van olie, azijn, lepel mosterd, zout, peper en een klein snufje cayenne (schat sterkte in – wees voorzichtig!) voor ‘de pit’ in een schaaltje en giet deze uit over de sla.
Eet smakelijk!
Gérard Martens
