‘Sinds ik in Vosselaar woon en eindelijk weer met mijn venster open kan slapen, word ik rond vijf uur gewekt door het gefluit van vogels. Maar de vroegste vogels van ons bisdom wonen in Brecht. Zij beginnen al vanaf halfvijf te zingen ter ere Gods. Elke dag opnieuw’, zei bisschop Bonny met een treffende beeldspraak in de eucharistieviering ter gelegenheid van de 75ste stichtingsverjaardag van de abdij Onze-Lieve-Vrouw van Nazareth in Brecht, op woensdag 25 juni. ‘Of er iemand luistert of niet, ze zingen. Wie zijn venster gesloten houdt, hoort het niet, wie het opengooit, wordt erdoor geraakt en krijgt er energie van. Of ze fluiten of niet, verandert niet veel aan de wereld, lost het leed niet op, maar het biedt een intrinsieke meerwaarde voor het leven.’
We zullen blijven zingen in een wereld die vierkant draait, omdat we geloven dat het goede zal overwinnen.
Zuster Katharina, abdis
Omwille van de hoop die deze gemeenschap uitstraalt in het bisdom Antwerpen hield de bisschop eraan haar te bezoeken in dit Jubeljaar van de hoop en mee de lauden te zingen om 7 uur. Ook hij moest dus vroeg uit de veren, zij het niet zo vroeg als de zusters. Tijdens de lauden in de kapel van de abdij – de kerk wordt momenteel verbouwd – loofden en dankten de zusters de Heer, ‘omdat u reeds 75 jaar onder ons wil wonen in deze abdij en omdat u de gemeenschap trappisten van Westmalle de inspiratie en kracht hebt gegeven om deze abdij te stichten’.
Dankbaar omdat de bisschop in hun midden is, legden ze vol hoop en vertrouwen de toekomst van het bisdom, de abdijgemeenschap en onze samenleving in de handen van de Heer.
Na de lauden ging het in processie naar het kerkhof van de abdij, waar de overleden abdissen en zusters rusten. ‘We danken voor het leven van onze overleden medezusters, die ons door hun inzet en toewijding het monastieke charisma hebben voorgeleefd en doorgegeven’, sprak zuster Katharina, abdis van de trappistinnengemeenschap, in haar oratio.
Zuster Katharina herkende de symboliek in de beeldspraak van de bisschop. ‘Die ene merelaar die ’s ochtends fluit … Het verandert niets, en tegelijk verandert het zoveel’, meent ze. ’We zullen blijven zingen in een wereld die vierkant draait, omdat we geloven dat het goede zal overwinnen. Nooit wanhopen, drukt de heilige Benedictus ons op het hart. We loven en danken God en smeken Hem om vrede in onze wereld. Ons gebed wil en mag nooit gericht zijn op onszelf, het richt zich altijd op de buitenwereld. Wij zijn enkel de kanalen, via wie Gods liefde de aarde bereikt. Daarom blijven we zingen.’
Psycholoog
‘Wat een eer dat ik dit mag meemaken’, zegt Martine Vanlerberghe geraakt. Ze verblijft als gast in de abdij en woonde de lauden en de processie ter gelegenheid van de stichtingsverjaardag bij. ‘In mijn beroep van psycholoog zie ik heel wat uitgeputte mensen. De spirituele gezondheid ontbreekt vandaag. Een van de grootste problemen van deze tijd is dat mensen de verbinding met hun spiritualiteit kwijt zijn. Leven vanuit je hart, vanuit de goedheid, vanuit de liefde, geeft erg veel hoop. Hier vind je echt aansluiting bij die diepe innerlijke vrede, ontdek je terug die innerlijke roeping als mens.’
Enkele jaren geleden bogen de trappistinnen zich over de vraag: blijven we in deze grote abdij en bouwen we ze om tot een duurzame plek voor een kleiner wordende gemeenschap of verhuizen we? Ze kozen voor het eerste, een eerste fase van de werken met de vernieuwing van de ziekenboeg is afgerond. Momenteel wordt de kerk afgebroken, om ze terug op te bouwen. ‘Het gaat door’, aldus Katharina. ’Dat is een belangrijk signaal in en voor een wereld en een samenleving die de ijkpunten verloren zijn. Hier blijven we een verhaal van hoop schrijven: wij geloven erin, en willen zo een teken van hoop zijn voor onze samenleving.’
Bericht overgenomen van Otheo.be
Foto’s en tekst: Ilse Van Halst
