Stilte en gebed voor een wereld in nood
De zusters van het Cenakel zijn in Utrecht en daarbuiten nauwelijks bekend. Hoe leven zij? Wat drijft hen? Zuster Maria Confidens (82) is al meer dan 60 jaar verbonden aan de gemeenschap van de ‘Dienaressen van de Heilige Geest van de Atijtijddurende Aanbidding’, zoals de orde heet waartoe de zuster van het Cenakel behoren. In de volksmond worden ze ook ‘ de roze zusters’ genoemd, vanwege de kleur van hun habijt.
Voorrecht
De gemeenschap woont sinds 1999 in Zuilen. Voor die tijd verbleven ze in een groot kloostergebouw (‘het Cenakel’) in Soesterberg. Toen het aantal zusters afnam, moest gezocht worden naar een kleiner onderkomen en dat werd uiteindelijk gevonden in Utrecht.
Zuster Maria Confidens is niet alleen de oudste, maar ook de enige Nederlandse zuster. Ze leeft samen met zes andere zusters. Vijf zusters zijn afkomstig van de Filippijnen en een uit Duitsland. Maria Confidens: “Ik vind het een groot voorrecht zuster te mogen zijn. Ik kom uit een groot katholiek gezin en in die tijd was het heel gewoon om elke dag naar de heilige mis te gaan. Ik zat in Honselersdijk in het Westland bij de zusters ‘Dienaressen van de Heilige Geest’ op school. Dat is een missiecongregatie. Als kind werd ik door hen geïnspireerd om ook zuster te worden.”
Maria Confidens studeerde piano en orgel aan het conservatorium in Den Haag, toen ze zich realiseerde dat ze een roeping had. Ze brak haar studie af en wilde aanvankelijk in treden bij de missiezusters. Maar ze bleek zich toch meer thuis te voelen bij de rust en stilte van een contemplatieve orde. In het begin had ze het soms moeilijk met haar keuze. Lachend: “Bijvoorbeeld als er militairen langs kwamen die ‘O was ik maar bij moeder thuis- gebleven’ zongen!”
Gebed
De ‘roze zusters’ richten zich op ‘het gebed voor de noden in de wereld’ en bidden voor de broeders en nonnen die het missiewerk deden en doen. De congregatie is verspreid over de hele wereld. De ‘roze zusters’ zijn slotzusters, dat houdt in dat ze afgezonderd van de wereld leven. Dat wordt nog eens geaccentueerd door het hek dat in de kapel tussen hen en de bezoekers in staat. Voor Maria Confidens symboliseert dat hek hun keuze om in afzondering te leven. Binnen houden de zusters zich bezig met huishoudelijk werk, muziek en vooral met gebed.
“Wij zijn ons bewust van de nood in de wereld. Elke dag horen we op het nieuws over aardbevingen, oorlogen, zoveel doden, het gáát maar door. Wij zoeken de stilte op, niet om ons af te keren van wat er in de wereld gebeurt maar om des te meer te kunnen betekenen voor de noden van mensen. In de stilte worden we niet afgeleid door de drukte van alledag. Daardoor kunnen we aandachtig bidden voor de noden in de wereld.”
Maar de zusters hebben ook oog voor wat er dichterbij gebeurt: “Mensen kunnen ons ook vragen om voor door hen aangedragen noden te bidden. De kapel staat de hele dag open voor iedereen en er is altijd een zuster aanwezig voor het gebed, ook buiten de vaste gebedstijden. De meeste bezoekers komen van buiten de wijk. We hebben elke vrijdagnacht aanbidding, van vrijdag op zaterdag. Niet door de zusters, die slapen dan. Mensen komen op een heel uur, ze moeten zich daarvoor tevoren aanmelden. Ze lossen elkaar af.”
Het is niet de eerste keer dat de zusters de deuren openzetten: “We willen mensen kennis laten maken met onze leefwijze. Vorig jaar hebben we ook meegedaan aan Open Kloosterdag. We hadden toen twaalf bezoekers. We hebben hele fijne gesprekken gehad en lieten een video van ons leven zien. Dat gaan we dit jaar weer doen.”
Janssen stichtte in 1875 een seminarie voor de missie, de basis voor de missiecongregatie ‘Gezelschap van het Goddelijk Woord’ (1885) voor mannelijke religieuzen. Daarnaast stichtte hij een orde van missiezusters, de ‘Dienaressen van de Heilige Geest’ (1888) en tot slot de congregatie van de ‘roze zusters.
Op 5 oktober 2003 werd hij door paus Johannes Paulus II heilig verklaard. (bron: www.kloostercenakel.nl)
Klooster Cenakel, Sint Willibrordstraat 34 Utrecht
www.kloostercenakel.nl
Bericht overgenomen uit Martinus+, Magazine van katholiek Utrecht.
Tekst: Michiel Kersemaekers
Foto’s: website kloostercenakel.nl
