Schriftlezingen: Jesaja 35,1-6a+10, Psalm 146, Jakobus 5,7-10 en Matteüs 11,2-11
Ook gij moet geduldig zijn en moedig, want de komst van de Heer is nabij! Jakobus 5,8
Johannes dacht dat hij mislukt was, eenzaam opgesloten in de gevangenis, althans dat was zijn bekoring. Jezus leek mislukt in de eenzame uren op het kruis. Maar daar, juist daar, werd het succes geboekt, daar kwam de wending, daar was resultaat. Dus: Zijn werk wordt gedaan in ons, ook als wij zogenaamd mislukken; wij moeten een situatie en mensen niet beoordelen met onze menselijke maatstaven en met onze verwachtingen. Vaak zijn het juist moeilijke en zogenaamde ‘negatieve’ ervaringen die ons helpen om ons te openen voor Gods wonderlijke werken. Hij is aanwezig in onze mislukkingen.
Wees blij
Liturgische fijnproevers weten dat deze derde zondag van de Advent ‘Zondag Gaudete’ heet, naar de intredezang van de eucharistieviering: ‘Wees blij in de Heer, altijd’ (Gaudete in Domino semper). Het zijn woorden uit de brief van Paulus aan de christenen van Filippi. Ook al gebruikt Paulus de gebiedende wijs, het is natuurlijk geen bevel, want blijdschap laat zich niet commanderen.
Blijdschap organiseer je niet. Ze overvalt je, ze baant zich een weg vanuit je binnenste. Niet dat je passief blijft, want je geeft een gevoel van blijdschap ruim baan of je smoort het in de kiem. Paulus zegt ons vandaag: ‘Geef ruimte aan de blijdschap die opkomt in je binnenste’.
Het gaat niet simpelweg om een gevoel. Gevoelens komen en gaan, terwijl Paulus zegt: ‘Wees altijd blij!’. Maar kan dat wel, permanente blijdschap? Father Brown zegt in een verhaal van Chesterton: ‘Ik denk niet dat mensen graag iemand zien rondlopen met een permanente glimlach op zijn gezicht’. Het is moeilijk voor te stellen dat Paulus zelf altijd blij was. Hij zat in de gevangenis toen hij zijn brief schreef en hij heeft het zijn leven lang zwaar te verduren gehad. Ook Paulus kende gevoelens van blijdschap en verdriet, van dankbaarheid en bezorgdheid. Die vormden de veranderlijke bovenstroom van zijn leven. Maar Paulus heeft het hier over de stabiele onderstroom van permanente vreugde.
Het motief van zijn blijdschap is de nabijheid van de HEER: ‘Weest blij… de HEER is nabij’. Op de derde zondag van de Advent denken wij daarbij vanzelf aan de geboorte van Jezus, want over tien dagen is het Kerstmis. Maar Paulus heeft het over de tweede, de grote Advent van Jezus. Dat Jezus zal komen om recht te doen aan elke mens is voor de Filippenzen reden tot vreugde, want Hij zal elke mens omarmen die zuiver en onberispelijk voor hem staat en recht doen aan elke mens die vervolgd en vertrapt is. Maar Hij zal ook rekenschap vragen van iedereen die de weg van het kwaad is gegaan.
De blijdschap van christenen moet niet wachten tot Christus komt. ‘Wees blij in de HEER’, nu al, zegt Paulus. Terwijl we uitzien naar zijn komen in heerlijkheid, leven we nu al in de HEER. Sinds we gedoopt zijn leven we in Christus en leeft Hij in ons. De zon schijnt ook onderweg, niet pas aan het einde van de rit. Daarom is het elke dag zondag Gaudete.
Jan Hulshof
