Schriftlezingen: Wijsheid 9,13-18; Psalm 90; Filemon 9b-10.12-17; Lucas 14,25-33
Jezus hervat zijn reis naar Jeruzalem. De evangelist suggereert dat Jezus iedereen voor is, dat Hij de weg leidt, zijn ogen zijn gericht op het doel, Jeruzalem. Maar op een gegeven moment “richt” Jezus zich tot de grote menigte die Hem volgt. Hij wendt zich niet af uit zelfgenoegzaamheid, maar “bij het zien van de mensenmenigte werd Hij diep bewogen door hen”, zoals Matteüs schrijft (Mt 9,36). Hij richt zich tot de menigte, ook vandaag. Telkens wanneer het evangelie wordt verkondigd, vooral in de eucharistie, richt de Heer zich tot ons om tot ons te spreken.
Vandaag voelen we een grotere verantwoordelijkheid om naar het woord van God te luisteren. In de passage die we hoorden, zegt Jezus, die heel goed weet wat Hem in Jeruzalem te wachten staat, tegen de menigte die Hem volgt: “Wie naar Mij toe komt, moet zijn vader en moeder, zijn vrouw en kinderen, zijn broers en zusters, ja, zelfs zijn eigen leven verfoeien; anders kan hij geen leerling van Mij zijn”. Dit zijn harde woorden. Nergens anders in het evangelie wordt met zoveel ernst over leerlingzijn gesproken. Geen enkele andere keuze kan belangrijker zijn. Jezus had het al eerder gezegd: “Zoek eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan krijg je dat alles erbij” (Mt 6,33).
Het is geen kwestie van strengheid, het is een kwestie van de voorrang van de liefde waarmee Jezus ons van de Boze heeft gered. Zijn grenzeloze liefde redt ons van het kwaad. Zo begrijpen we wat Hij verder zegt: “Hij moet zijn kruis dragen en Mij volgen; anders kan hij geen leerling van Mij zijn”. Het kruis waarover Jezus spreekt en dat de leerling op zijn schouders moet nemen is niet dat van de eigen problemen, ook niet de ernstige. Het is niet het kruis van “elk huisje heeft zijn kruisje”. Want dat is een spirituele vervorming van het ego dat opnieuw de bovenhand wil halen. Jezus spreekt over het kruis dat Hem te wachten staat in Jeruzalem.
“Je kruis opnemen” betekent dus dat je dat “kruis” in je leven aanvaardt en het draagt in de kleine mate die de Heer van ons vraagt. En het is nog sterker om het samen te dragen, als een gemeenschap van broers en zussen. Dit is het prachtige getuigenis van zoveel hedendaagse christenen, van de nieuwe martelaren. In deze liturgie richt Jezus zich opnieuw tot ons en blijft Hij tot ons spreken om van ons een volk te maken dat, samen met Hem, de wegen van de wereld van deze tijd bewandelt en zijn medelijden beleeft met de menigten die steeds talrijker worden en die getroffen worden door oorlog, armoede en onverschilligheid. Laten wij, ons bewust van onze tekortkomingen en zonden, Hem volgen, gesteund door zijn blik die Hij ook altijd op ons richt.
Vincenzo Paglia
Het Woord van God elke dag 2025
Afbeelding: Jezus kiest zijn discipelen, Meester van Haarlem (toegeschreven aan), 1483 – 1486, Rijksmuseum
