Schriftlezingen: Handelingen 12,1-11; Psalm 34; 2 Timoteüs 4,6-8.17-18; Matteüs 16,13-19
De echte Petrus is die zwakke man die zich laat raken door de Geest van God en als eerste luidkeels roept: “U bent de Messias, de Zoon van de leven de God”. En de Heer maakt van deze zwakte de “hoeksteen” van dat spirituele bouwwerk waar wij allen deel van uitmaken.
Paulus staat als jonge man tussen degenen die Stefanus stenigen; hij let op de mantels van hen die stenen gooien. Hij voerde een bitsige strijd tegen de christenen. Hij had zelfs de toestemming verkregen om hen te vervolgen. Maar op de weg naar Damascus laat de Heer hem van het paard van zijn zekerheden en zijn hoogmoed vallen. En terwijl hij in het stof ligt, kijkt hij op en hoort de Heer tot hem zeggen: “Waarom vervolg je Mij?”. Saul wordt in zijn hart geraakt; hij barst niet in tranen uit, maar zijn ogen blijven gesloten. Hij laat zich bij de hand nemen en naar Damascus leiden. Daar hoort hij het evangelie en zijn ogen gaan weer open. Hij wordt een verkondiger van de liefde voor allen, die de muren van verdeeldheid afbreekt: er zijn niet langer joden of Grieken, slaven of vrijen. De kerk gedenkt hen samen om te wijzen op de eenheid van hun kostbaar getuigenis. Zij hebben de kerk van Christus getekend, elk met zijn eigen rijkdom en charisma. In onze tijd, nu in het hart van zovelen opnieuw grenzen ontstaan die de een van de ander scheiden, blijft hun getuigenis die grenzeloze liefde verkondigen die als enige onze wereld kan redden van de conflicten waarop ze lijkt af te stevenen en waarvan de armen de eerste slachtoffers zijn. Wij hebben de kracht van Petrus’ geloof en de universaliteit van Paulus’ geloof nodig om iedereen de weg naar verlossing te wijzen.
Vincenzo Paglia
Het Woord van God elke dag 2025
Foto: Falco via Pixabay
