Weekbrief Leo Fijen - 29 januari

Bidden in de woestijn van het leven

Heer, hoe vaak lieten we de beker
van moeite en ongemak
van last en lijden
aan ons voorbijgaan?
Als het even kon meden we de moeite
om de ander bij te staan.
Heer, wanneer we niet durfden
opkomen voor de waarheid
of wanneer we oordeelden over anderen.
Voor de keren dat we niet konden verdragen
of konden vergeven wat ons trof,
maar kwaad met kwaad vergolden:
ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
O God wees ons zondaars genadig.

Dit gebed is van Harrie Smeets, bisschop van Roermond, voor een bundel in de 40-dagentijd. Als iemand weet wat lijden is en wat moeite en ongemak betekenen, dan is hij het, de bisschop die al ruim anderhalf jaar vecht tegen een ernstige ziekte. En toch durft hij deze tekst te schrijven, de gebroken herder die weet dat ook hij kan falen. Deze woorden raken me en zullen me dragen in de 40-dagentijd. Ze raken me omdat ik weet dat ze niet zijn geschreven door zijn perschef. Nee, Harrie Smeets wilde zelf verwoorden wat hij ervaart bij de lezingen van de Tweede Zondag in de 40-dagentijd. Dit is zijn gebed voor de weg door zijn leven en door het bestaan van ons allemaal. En zo is hij een voorbeeld voor ons allemaal. Dat voorbeeld wordt gevolgd door alle bisdommen en veel vrouwelijke religieuzen uit die bisdommen. Alle bisschoppen schrijven verschillende meditaties en gebeden bij de zondagen in de Vastentijd en de religieuzen uit die bisdommen voegen daar verstillende gebeden aan toe. Zo trekken alle bisdommen samen op in de crisis van onze tijd om ons te richten op het meest wezenlijke: hoe kun je in de woestijn van het leven leerling van Christus zijn?

Het wezenlijke blijft over
Jan Liesen, de bisschop van Breda, maakt die woestijn elke dag mee en opent dit gebedenboek. Sinds een half jaar weet hij dat hij ernstig ziek is. Daarom heeft hij intensieve medische behandeling nodig. Hij weet niet hoe lang alles gaat duren en of hij veel tijd van leven krijgt. Op Aswoensdag, de dag van sterfelijkheid, beschrijft hij wat de ontmoeting met de sterfelijkheid voor hem betekent. ‘Alle dingen waar je altijd druk mee bent, ze verdwijnen naar de achtergrond. Het wezenlijke blijft over. De ontmoeting met mijn sterfelijkheid doet me beseffen dat nog maar één ding belangrijk is: de band met Christus’. En ook als hij niet kan bidden of lezen, dan is die band er. Hij houdt dan een kruisje vast. Dat is het enige dat hij dan kan. Een kruisje vasthouden en zo vastgehouden en gedragen worden door Christus zelf.

U bent er altijd
Terug naar het bisdom van Harrie Smeets. Marie-Anne Voermans is het gezicht in Maastricht van de Zusters van het Arme Kind Jezus. Ze las de gebeden en korte meditaties van haar bisschop Harrie Smeets. Ze stuurde me daarop dit gebed dat ook een plaats heeft gekregen in het gebedenboek voor de 40-dagentijd:

Als ik opsta, mijn dag begin
Heer, U bent er
Als ik tussen de middag
even achterom kijk
Heer, U was er
Als ik ’s avonds terugblik
voel ik grote dankbaarheid
Want Heer, u bent er altijd
Toch voel ik soms ook vrees
Vrees om niet genoeg aan U te denken
Vrees dat ik niet weet hoe ik met U moet praten
Vrees niet zo te zijn als u mij graag zou willen
Heer, verlos mij van deze vrees
Laat mij steeds meer ontdekken
hoe groot Uw Liefde is
voor ons mensen, voor mij.

Leo Fijen