Broos is ons leven
Eigenlijk bel ik haar op het verkeerde moment. Dat realiseer ik me pas als ik haar stem hoor aan de andere kant van de lijn. Ik wil haar vragen of ze een gebed wil maken. Dan hoor ik haar twijfelen, priorin Maria Magdalena van Bussel van de Norbertinessen van Sint Catharinadal in Oosterhout. ‘Voor u verder praat, u moet weten, morgen ga ik mijn moeder begraven’, klinkt het aarzelend vanuit de priorij. Ik moet even slikken, haper daarna en zeg haar dat het me spijt om haar juist nu te bellen. En natuurlijk gecondoleerd, zuster Maria Magdalena met uw moeder. Ik zal voor haar bidden, ik zal voor u ook bidden, verzeker ik haar. Wat is haar naam, vraag ik nog. Adriana van Bussel-Neerschoten, mailt ze me later. Met de toevoeging dat haar moeder altijd naar het geloofsgesprek en de tv-mis keek. Ik wens haar nogmaals sterkte en hang daarna op. De volgende dag open ik mijn mail en weet ik niet wat ik zie. Een prachtig gebed voor Aswoensdag. Zo dicht bij het afscheid van moeder en dan zo’n tekst sturen. Dankbaar is het verkeerde woord. Eerder is het verlegenheid die ik voel. Steeds vaker betrap ik me erop dat ik mopper over van alles en nog wat. Steeds meer besef ik dat ik andere keuzes moet maken. Dankbaar leven bijvoorbeeld. Erkennen dat ik het getroffen heb. Weten dat ik in een bevoorrechte positie leef. Ik neem me voor: niet meer mopperen. En dan komt de mail van zuster Maria Magdalena, als een levensles voor mij. Zelfs als je je moeder gaat begraven, kun je er voor een ander zijn. Deze onbaatzuchtigheid ontroert me diep, zeker als ik haar tekst lees voor het gebedenboek Van As naar Opstanding. Als deze zuster dit doet in het uur van verdriet, wat zou ik dan mopperen. Neem een voorbeeld aan haar onbaatzuchtigheid, denk ik. En koester dat mooie gebed voor het nieuwe gebedenboek met Vasten en voor Pasen:
God in wie we geborgen zijn
door as zijn we getekend:
broos is ons leven
breekbaar ons lot
vluchtig de tijd
en vergankelijk ons bestaan.
Het licht van Uw ogen
doorziet wie wij zijn.
Leer ons deze dagen tellen;
deze veertig dagen tellen om
op te staan en met Christus Jezus
door de woestijn heen te gaan.
Afstand nemen van de verlokkingen
en oppervlakkigheden in onszelf en om ons heen.
Bevestig ons geloof dat
in de kleine momenten van sterven aan onszelf
nu reeds iets van verrijzeniskracht
ons deel is op weg naar het stralende
en nooit te doven Licht van Pasen.
Zo bidden wij in naam van Uw Zoon
die de Bezieler is van ons leven. Amen.
Leo Fijen
Meer informatie over het gebedenboek voor de Veertigdagentijd
van As naar Opstanding
